مدل سازی پراکنش ذرات معلق (PM2.5, PM10) خروجی از کارخانه های آسفالت در منطقه جنوب غرب تهران

 آلودگی هوا یکی از مهم ترین معضلات زیست محیطی بوده و کارخانه های آسفالت یکی از منابع تولید آلاینده های هوا به ویژه ذرات معلق می باشند. هدف از این تحقیق بررسی میزان انتشار ذرات PM2.5 و PM10 خروجی از دودکش های کارخانه های آسفالت یک مجتمع معدنی و بررسی نحوه پراکنش آن ها بر روی مناطق اطراف و تهران می باشد.

این مطالعه به صورت توصیفی-مقطعی در صنایع آسفالت یک مجتمع معدنی در جنوب غرب تهران انجام شد. در این تحقیق ابتدا میزان انتشار ذرات PM2.5 و PM10 خروجی از دودکش های کارخانه های آسفالت با استفاده از ضرایب نشر پیشنهادی EPA محاسبه گردید. سپس نحوه پراکنش آن ها با استفاده از مدل AERMOD برای متوسط زمانی 24 ساعته و یک ساله تا شعاع 50 کیلومتری از مجتمع با استفاده از اطلاعات انتشار دودکش ها، داده های هواشناسی و توپوگرافی محدوده مدل سازی ترسیم گردید. سپس مقادیر غلظت های شبیه سازی شده با دو استاندارد EPA و WHO مقایسه گردید.

نتایج نشان داد بیشترین میزان غلظت ذرات معلق در داخل مجتمع معدنی بوده که بافاصله گرفتن از مجتمع از میزان آن ها به تدریج کاسته می شود. پراکندگی ذرات در جهت بادهای غالب به صورت یکنواخت بوده و بیشینه غلظت های PM2.5 و PM10 در بازه زمانی24 ساعته به ترتیب در شهر قدسµg/m31 وµg/m32، شهریارµg/m31 وµg/m32، اندیشهµg/m36/0 وµg/m31 و مرکز تهران µg/m32/0 وµg/m34/0 بوده است. پراکنش ذرات به سمت شهر تهران تا مناطق شرقی آن ادامه داشته است. پراکندگی ذرات در دوره متوسط سالیانه در پهنه مدل سازی چندان چشمگیر نبوده و حداکثر تا مناطقی در غرب و جنوب غرب تهران رسیده است.

اگرچه میزان انتشار ذرات ناشی از کارخانه های آسفالت جنوب غرب شهر تهران قابل قبول است، اما باعث تاثیرگذاری بر روی کیفیت هوای مناطق اطراف مجتمع معدنی و تا حدودی شهر تهران می گردد. اثرات تجمعی صنایع مختلف منطقه می تواند باعث کاهش کیفیت هوا و افزایش احتمالی خطرات بهداشتی در جوامع اطراف مجتمع گردد.