اثر عصاره هیدرواتانلی دانه خربزه (.Cucumis melo L) بر بیان کبدی ژن های کد کننده NADPH اکسیداز و گلوتاتیون پراکسیداز در موش های صحرایی مسموم شده توسط اتیلن گلیکول

در مطالعه حاضر تاثیر عصاره هیدرواتانلی دانه خربزه بر سطح بیان ژن های NOX4 و GPx1 در موش های مسموم شده با اتیلن گلیکول مورد ارزیابی قرار گرفت. موش ها در 5 گروه 6 تایی بصورت یک گروه کنترل سالم، یک گروه کنترل مسموم و سه گروه مسموم تجربی تقسیم شدند. به گروه مسموم تجربی غلظتهای 150، 300 و 600 میلیگرم بر کیلوگرم عصاره هیدرواتانلی دانه خربزه بصورت خوراکی خورانده شد. سپس کبد موش ها خارج شده و سپس RNA کل استخراج شد. سپس cDNA ساخته شده و میزان بیان ژن های مورد نظر و همین طور ژن GAPDH به عنوان ژن خانه دار با روش Real time PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد تیمار روزانه خوراکی اتیلن گلیکول موجب افزایش معنی دار بیان ژن کدکننده NOX4 و GPx1 در گروه های مسموم نسبت به کنترل سالم می شود. افزایش بیان ژن NOX4 و GPx1 نشان دهنده التهاب ناشی از مصرف اتیلن گلیکول و مسمومیت آن می باشد. تیمار عصاره هیدرواتانلی دانه خربزه در غلظت های 150، 300 و 600 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن موجب کاهش معنی دار بیان هر دو ژن در گروه های تجربی در مقایسه با گروه کنترل مسموم می شود. کاهش میزان بیان ژن NOX4 در مقایسه با گروه کنترل مسموم نشان می دهد مصرف عصاره هیدرواتانلی دانه خربزه موجب کاهش التهاب ناشی از مسمومیت با اتیلن گلیکول شده است. به دنبال مسمومیت کبدی ناشی از اتیلن گلیکول میزان H2O2 افزایش می یابد و میزان بیان ژن کدکننده گلوتاتیون پراکسیداز افزایش می یابد. تیمار با عصاره هیدرواتانلی خربزه، میزان تولید H2O2 کاهش می یابد که به دلیل اثرات ترکیبات آنتی اکسیدانی موجود در عصاره باشد.