اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر نارسایی هیجانی و باورهای فراشناختی سالمندان

سالمندی فرایند زیستی است که تمام موجودات زنده از جمله انسان ها آن را تجربه می کنند، از این رو توجه خاص و پیشگیری از اختلالاتی نظیر باورهای فراشناختی و نارسایی هیجانی در سالمندی بسیار مهم است. بنابراین این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر باورهای فراشناختی و نارسایی هیجانی سالمندان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش تمام سالمندان با نارسایی هیجانی شهر اهواز در سال 1399 بودند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر مرد سالمند (60 تا 70 سال) بود که با روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به ملاک های ورود و خروج مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمایش هشت جلسه هفتگی 90 دقیقه ای درمان مبتنی بر شفقت دریافت نمودند. پرسش نامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل باورهای فراشناختی ولز و کارترایت هاتون و نارسایی هیجانی تورنتو بود. داده ها با  استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره (آنکوا) در سطح 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان در مرحله پس آزمون بین گروه های آزمایش و کنترل از نظر باورهای فراشناختی و نارسایی هیجانی تفاوت معنی داری وجود داشت (001/0>P). به عبارت دیگر مداخله مبتنی بر شفقت باعث کاهش باورهای فراشناختی و نارسایی هیجانی سالمندان شد. منطبق با یافته های پژوهش حاضر می توان مداخله مبتنی بر شفقت را به عنوان یک روش کارا جهت کاهش باورهای فراشناختی و نارسایی هیجانی سالمندان پیشنهاد داد.