ارائه رویکرد برنامه ریزی دوسطحی چند پیرو در حالت عدم همکاری برای موقعیت یابی از پیش انبارهای اضطراری بحران

ساختار غیر متمرکز تصمیم گیری در طراحی شبکه انبارهای اضطراری بحران، استفاده از مدلهای بهینه سازی کلاسیک را با چالش مواجه می کند. هدف این مقاله توسعه یک مدل جدید بهینه سازی دو سطحی چند پیرو برای مساله مکانیابی و تخصیص انبارهای اضطراری در سطوح ملی و منطقه ای بوده است. مساله بصورت عدم همکاری پیروها مدل سازی شده است. این نوع مدل سازی برای کشورهایی که طراحی شبکه انبارهای اضطراری بحران آنها بصورت غیرمتمرکز است مناسب می باشد. پارامترهای مدلها بر اساس داده های واقعی کشور ایران تنظیم شده است. با توجه به پیچیدگی های بالای حل، یک رویکرد تکاملی همزمان بر مبنای روش های تخصیص ابتکاری و الگوریتم ژنتیک جهت حل مساله در سایزهای مختلف توسعه داده شده است. ساختار حل به گونه ای انعطاف پذیرطراحی شده و براساس تعداد پیروها و میزان قدرت آنها قابلیت تنظیم را دارا می باشد. در نهایت، تحلیلی در خصوص تغییر تعداد تصمیم گیرندگان و قدرت آنها درجذب تسهیلات و تاثیر بر توابع هدف مدل دوسطحی صورت گرفته است.