کاربست رهیافت میانگیری مدل بیزی در برآورد تبخیر تعرق در حوزه قره سو- گرگان رود

برآورد دقیق تبخیرتعرق بعنوان یک مولفه کلیدی در چرخه آبشناسی، در مدیریت آب کشاورزی اهمیت زیادی دارد. در مطالعه حاضر، رهیافتی مبتنی بر میانگین گیری بیزی برای ترکیب 8 مدل تجربی تبخیرتعرق شامل بالنی کریدل، ماکینک،پنمن، پنمن-مانتیث فایو، پریستلی تیلور، تورنت وایت، تورک و وانگ و مقایسه آن با حالت کاربرد منفرد هریک از مدلها بکار رفت تا مهارت این روش در تدقیق براورد تبخیرتعرق ، ارزیابی شود. نتایج کاربست این 8 مدل و 247 ترکیب آنها (بدون جایگزینی) با مقدار تبخیرتعرق حاصل از روش بیلان آب (بعنوان معیار سنجش) مقایسه گردید. مطالعه با استفاده از داده های ماه های گرم سال در دوره 2005 تا 2014 حوزه آبریز گرگان رود-قره سو در استان گلستان انجام شد.عملکرد 8 مدل و تمام ترکیبات محتمل بر اساس 4 شاخص آماری شامل جذر میانگین مربعات خطا (RMSE) کلینگ-گوپتا (KGE) ضریب تعیین (R2) و اریبی ارزیابی و بر این اساس بهترین ترکیب (BEST-BMA) تعیین شد. بر مبنای مقدار حاصل از روش بیلان آب، در اکثر موارد، ترکیب بهینه عملکرد بهتری در قیاس با کاربرد منفرد هریک از مدلها داشت. در معدود حالاتی که تک مدلها عملکرد اندک بهتری داشتند، تفاوتها از نظر اماری معنی دار نبود. بطور متوسط ترکیب BEST-BMA ،مقدار ضریب تعیین را به اندازه 50 درصد افزایش و RMSE را به میزان بیش از 70 درصد کاهش داد. بر اساس نتایج این پژوهش، رهیافت میانگین گیری مدل بیزی تخمینهای قابل اعتماد تری در قیاس با کاربرد منفرد مدلها بدست می دهد و بدین جهت استفاده از آن توصیه می گردد.بعلاوه ترکیب بهینه در اکثر موارد متشکل از معادلات مبتنی بر تابش بوده است که نشانگر عملکرد بهتر این مدلها در اقلیم منطقه مطالعاتی می باشد.