مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی فردی و گروهی بر درمان افسردگی و اضطراب نوجوانان

 طرحواره های ناسازگار، عمیق ترین مولفه های شناختی-هیجانی هستند که موجب بروز افسردگی و اضطراب می شوند؛ ازاین رو هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی فردی و گروهی در درمان افسردگی و اضطراب نوجوانان دختر بود.

روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمام دانش آموزان دختر مقطع متوسطه پایه نهم شهرستان قدس در سال تحصیلی 99-1398 تشکیل دادند. از بین آن ها 45 دانش آموز به صورت دردسترس انتخاب شدند. سپس با گمارش تصادفی در سه گروه طرحواره درمانی فردی، طرحواره درمانی گروهی و گواه قرار گرفتند. آزمودنی ها برای پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه افسردگی بک (بک و همکاران، 1961) و پرسشنامه اضطراب بک (بک و همکاران، 1988) پاسخ دادند. طرحواره درمانی یانگ و همکاران (2006) طی دوازده جلسه فردی و دوازده جلسه گروهی هر کدام با مدت زمان جلسه ای نود دقیقه صرفا برای دو گروه آزمایش برگزار شد. در پژوهش حاضر برای تحلیل داده ها روش آماری تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزارSPSS به کار رفت. سطح معناداری آزمون ها 0٫05 در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد، پس از حذف اثر پیش آزمون برای هر دو متغیر افسردگی و اضطراب تفاوت معناداری در پس آزمون بین گروه های طرحواره درمانی گروهی، طرحواره درمانی فردی و گواه وجود داشت (0٫001>p). همچنین طرحواره درمانی فردی و طرحواره درمانی گروهی برای گروه های آزمایش موجب کاهش افسردگی و اضطراب نوجوانان درمقایسه با گروه گواه شدند (0٫001>p)؛ اما بین دو گروه طرحواره درمانی فردی و گروهی در هر دو متغیر افسردگی (0٫810=p) و اضطراب (0٫293=p) تفاوت معناداری وجود نداشت.

براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که طرحواره درمانی به شیوه فردی و نیز گروهی بر کاهش افسردگی و اضطراب نوجوانان موثر است.