بررسی رابطه سیستم های مغزی رفتاری با خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم
خودکارآمدی تحصیلی در یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مهم است و می تواند با سیستم های مغزی رفتاری آن ها ارتباط داشته باشد. این تحقیق با هدف بررسی رابطه سیستم های مغزی رفتاری با خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر گنبد انجام شد.
روش تحقیق از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم در سه پایه (دهم، یازدهم و دوازدهم) در سال 99-1398 شهرستان گنبدکاووس تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 230 دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری، مقیاس سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری (کارور و وایت، 1994) و مقیاس خودکارآمدی تحصیلی (جینگ و مورگان، 1999) بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها روش های تحلیل ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری با نرم افزار SPSS نسخه 22 به کار رفت. سطح معناداری آزمون ها 0٫01 درنظر گرفته شد.
نتایج نشان داد همبستگی منفی و معنا داری بین سیستم بازداری رفتاری و خودکارآمدی تحصیلی مشاهده شد (0٫01>p، 0٫44-r=)؛ همچنین بین سیستم فعال سازی رفتاری و خودکارآمدی تحصیلی همبستگی مثبت و معنا داری وجود داشت (0٫01>p، 0٫40r=). سیستم بازداری رفتاری (0٫001>p، 0٫310-=β) و سیستم فعال سازی رفتاری (0٫001>p ، 0٫274=β) به طور مستقیم توانستند خودکارآمدی تحصیلی را پیش بینی کنند.
باتوجه به نتایج به دست آمده، با کاهش بازداری رفتاری و افزایش فعال سازی رفتاری می توان خودکارآمدی تحصیلی را افزایش داد؛ بنابراین توجه به سیستم های مغزی رفتاری و افزایش خودکارآمدی در دانش آموزان، در موفقیت تحصیلی آن ها ضروری به نظر می رسد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.