واکاوی تشدید الکترومغناطیسی وردسپهر در افزایش باران زایی

در پژوهش حاضر روش بهبودیافته بررسی اثرات تلفیقی ناشی از تزریق میدان الکترومغناطیسی فشار قوی و برهم کنش با لایه های زیرین وردسپهر به منظور افزایش باران زایی پیشنهاد شده است. مکان یابی پویا و شناسایی نقاط تبادلی در ارتفاعات وردسپهر-سطح زمین با حداکثرسازی بار الکتریکی تزریقی در این نقاط، زمینه افزایش توده های ابر را فراهم کرده و باعث کاهش پراکندگی و چگالش بیشتر ذرات در ابر می شود. پیشینه قابل قبول به دست آمده از تزریق میدان الکترومغناطیسی در لایه های زیرین وردسپهر مناطق غرب و جنوب غرب ایران و افزایش بارش محلی نسبت به داده های اقلیمی بلندمدت و کوتاه مدت منطقه، نویسندگان را بر آن داشت تا به عنوان پژوهشگر فناوری های نوین محیط زیستی در حوزه فیزیک و با استناد بر دستاوردهای دینامیکی تبادلات میدان های الکترومغناطیسی در ارتفاعات وردسپهر-سطح زمین، نقاط تشدید عملکرد تزریق را با هدف حداکثرسازی مطلوبیت نتایج گذشته در افزایش باران زایی تعیین و مکان یابی کند. فن محاسبات فیزیکی تشدیدکننده میدان های تبادلی مکان یابی شده در ارتفاعات مشخص از وردسپهر-سطح زمین نقش چشم گیری در افزایش ایستایی و ضخامت میدان الکترومغناطیسی تزریق دارد. تشدید میدان باعث افزایش ضخامت میدان تزریقی شده (شعاع اثر میدان) و در نتیجه حداقل سازی پراکنش توده های ابر و افزایش چگالش بخار آب و هسته های تراکمی را نسبت به نتایج سال 1392 نشان داد. سطح بارش نسبت به دوره سی ساله و چند ساله اخیر بین 30-10 درصد افزایش و نسبت به اثر تزریق در نقاط تبادلی حدود 12-15 درصد افزایش مجدد دارد که درکل به طور میانگین 36 درصد افزایش بارش خواهد بود. تصحیحات دینامیکی تزریق در وردسپهر بر پایه محاسبات نظری می باشد.