جنگ هیبریدی روسیه در قبال جمهوری اوکراین با تاکید بر راهبرد اطلاعاتی

در شرایطی که نزدیک به شش سال از آغاز بحران اوکراین و سرنگونی دولت طرفدار مسکو در کی یف می گذرد، طرح دیدگاه های متفاوت در خصوص رفتار روسیه در قبال بحران اوکراین همچنان ادامه دارد. هدف این مقاله بررسی چرایی و چگونگی طولانی شدن بحران اوکراین از سال 2013 تا 2018 می باشد. جهت نیل به مقصود، راهبرد روسیه در اوکراین و چرایی آن، مسئله اصلی است که نوشتار پیش رو تلاش می کند تا با مدل آاسکوپ و با بهره گیری از جنگ هیبریدی بدان بپردازد. براین اساس سوال اصلی مقاله بدین گونه است که فدراسیون روسیه چگونه از جنگ اطلاعاتی برای نفوذ بر جمعیت غیرنظامی اوکراین استفاده کرده است؟ در پاسخ به این پرسش این فرضیه از سوی نویسندگان مطرح شده که هدف اساسی روسیه بازگشت به جایگاه ابرقدرتی و تغییر موازنه به سود خود در مناسبات با غرب است. چون کسب این هدف، دیگر به شیوه های جنگ متقارن و سنتی امکان پذیر نیست، مسکو به نسل نوین جنگ ها یعنی جنگ هیبریدی و بهره گیری از ابزارهای متعدد و متنوع آن همچون حمله های سایبری، انتشار اخبار نادرست و جعلی روی آورده است. در این راستا با بهره گیری از مدل آاسکوپ [1]به بررسی منطقه، ساختارها، ظرفیت ها، سازمان ها، افراد و رویدادهای بحران اوکراین می پردازیم تا از طریق این مدل ضمن تشریح وقایع موجود و دلایل پیش آمده بحران 2014م، روش هایی که روسیه به وسیله آن بعضی از مناطق اوکراین را به کنترل خودش درآورد و بخشی از جمعیت غیرنظامی را به سوی خود جلب کرد، متمرکز می شویم. روش انجام این پژوهش توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر گردآوری داده های مستخرج از منابع معتبر علمی شامل کتاب ها، مقالات علمی- پژوهشی و سایت های اینترنتی می باشد.