یک داروینی چپ گرا، سهلی ممتنع

بی تردید به بررسی هر موضوعی در علوم انسانی عصر حاضر که بپردازیم نمی توان اثر نظریه ی تکامل داروین بر آن موضوع را نادیده انگاشت. از زمانی که مبانی نظریه ی تکامل و انتخاب طبیعی بر تعمیم یک نظریه ی اقتصادی راستگرا سامان گرفت زمان بسیاری گذشته است اما هنوز چپ گرایانی مادی انگار هستند که برای یافتن خوانشی قابل سازش با نظریه ی تکامل در تلاش اند. امیدهای چنین چپ گرایانی شاید با نظریات متاخر تکاملی و به رسمیت شناختن نقش مهم همکاری میان هستومندها در فرآیند تکامل بی راه نباشد. کتاب یک داروینی چپ گرا نوشته ی پیتر سینگر یکی از این دست تلاش هاست. اگرچه نویسنده ی این کتاب همت خود را در پنج فصل کوتاه صرف ارایه ی یک خوانش بینابینی از مبانی تکامل و چپ گرایی کرده است لیکن به نظر می رسد که تحلیل های او حتی با دست کشیدن از برخی ضرورت های چپ گرایی سنتی نیز نمی تواند خواننده را مجاب به پذیرش چنین موضعی کند زیرا که اولا هر نظریه ی تکامل مبتنی بر انتخاب طبیعی به ویژه قرایت داروینی آن و راست گرایی دو روی یک سکه اند و ثانیا حتی در نظریات متاخر تکاملی که نقش همکاری را پر رنگ تر از سابق در نظر گرفته اند نیز رخداد یک رابطه ی رقابتی میان هستومندها هم چنان در اولویت شناخته می شود. بنابراین گویی جمع میان نظریه ی تکامل و ایده های چپ گرای مادی انگارانه از اساس ناسازگار و ممتنع است.