توریسم پیوند در اسناد بین المللی و حقوق داخلی

در اثر پیشرفت پیوند عضو، مسافرت برای پیوند روزبه روز بیشتر شده است. مسافرت افراد به منظور پیوند عضو رفتاری مشروع است که در برخی شرایط یا در صورت ارتکاب برخی رفتارهای غیراخلاقی یا غیرقانونی تحت عنوان «توریسم پیوند»شناخته می شود. توریسم پیوند عمدتا در اثر ضعف قوانین داخلی و کمبود جهانی عضو گسترش یافته است. این پدیده در سال های اخیر موضوع اسناد بین المللی قرار گرفته و ممنوعیت، پیشگیری از آن و گاه جرم انگاری آن مورد تاکید قرار گرفته است. وضعیت این پدیده در ایران و رویکرد اتخاذشده در مقابله با آن نیازمند بررسی و ارزیابی است. از یک سو، توریسم پیوند با «قاچاق انسان به منظور برداشت عضو» و «قاچاق عضو» مرتبط بوده و هم پوشانی قابل توجهی بین پدیده های مذکور وجود دارد. این امر اتخاذ یک رویکرد جامع در این حوزه را ایجاب می نماید. از سوی دیگر، توریسم پیوند پدیده ای فراملی بوده و رویارویی با آن، مستلزم مشارکت اعضای جامعه بین المللی است. این در حالی است که ایران به عنوان یکی از اعضای جامعه بین المللی، فاقد رویکرد مناسب در برابر توریسم پیوند است. با توجه به ضعف مقررات داخلی و فاصله آنها با دیدگاه جامعه بین المللی، ورود قانون گذار به موضوع برای پیش بینی راهبرد کارآمد در مقابله با توریسم پیوند ضروری است. الزامات این راهبرد شامل تعریف توریسم پیوند، پیشگیری از این پدیده و جرم انگاری آن با در نظر گرفتن ویژگی های این پدیده و مرتکبان آن است.