تحلیل فضایی ارتباط بین سفر و گردشگری با حوادث رانندگی در ایران

سفر و گردشگری جایگاه ویژه ای در سبک زندگی امروز انسان ها دارد. آنها برای تنوع بخشی به زندگی روزمره و دوری از فشارهای روحی و روانی آن و رسیدن به آرامش، کسب تجربه های خوب و خاطرات شیرین در فرصت های ممکن از جمله تعطیلات آخر هفته، فصل تابستان و تعطیلات سال نو سفر می کنند. حوادث رانندگی می تواند سفر و گردشگری را به یک تجربه بد و خاطره تلخ تبدیل نماید. هدف از این تحقیق تحلیل فضایی سفر و گردشگری و تصادفات رانندگی در جهت برنامه ریزی و مدیریت بهتر از نظر توزیع فضایی و زمانی مسافرت ها و کاهش حوادث رانندگی است.

این تحقیق به صورت کاربردی و توصیفی تحلیلی است. آمارهای سفر و گردشگری فصل بهار در چهار سال 1398 - 1395 از سایت مرکز آمار ایران و همچنین آمار حوادث رانندگی (فوتی و مصدوم) همان بازه زمانی از پلیس راهنمایی و رانندگی اخذ و مورد استفاده قرار گرفته است. برای تحلیل فضایی و همچنین تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزارهای جی ای اس [1] و اس پی اس اس [2] استفاده شده است. 

یافته ها نشان می دهد همبستگی بالایی بین پراکنش سفر و گردشگری و حوادث رانندگی با ضریب همبستگی برابر با 702/0 وجود دارد. سفر همراه با اقامت و حوادث رانندگی با سطح ضریب بتای 88/0 و سطح معناداری کمتر از 5 درصد (000/0=sig) با یکدیگر ارتباط دارند. برازش مدل نشان می دهد که سفرهای همراه با اقامت به میزان 65 درصد از واریانس حوادث رانندگی را پیش بینی می کنند.

نتایج تحقیق حاکی از عدم همبستگی بین میزان جمعیت استان ها و حوادث رانندگی است و حوادث رانندگی با عواملی غیر از جمعیت استان ارتباط دارد و یکی از آن عوامل میزان سفر و گردشگری آن استان است. تحلیل الگوی پراکنش فضایی سفر و گردشگری و همچنین حوادث رانندگی بر اساس شاخص موران نشان از الگوی تصادفی است.