ارتباط فعالیت بدنی با درگیری تحصیلی و عوامل روان شناختی دانشجویان در دوران قرنطینه

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین فعالیت بدنی، درگیری تحصیلی در آموزش مجازی، استرس، اضطراب و افسردگی در دانشجویان در دوران قرنطینه بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود که با استفاده از پرسش نامه به صورت مقطعی انجام شد. جامعه موردنظر پژوهش دانشجویانی بودند که از طریق آموزش مجازی در منزل مشغول به تحصیل بودند.287 نفر به عنوان نمونه در این پژوهش شرکت داشتند که از روش نمونه گیری گلوله برفی برای انتخاب نمونه ها استفاده شد. بررسی نتایج به صورت ترکیبی از روش های کمی و کیفی بود در روش کیفی از راهنمای تفسیر پرسش نامه های فعالیت بدنی و استرس، اضطراب و افسردگی به بررسی فردبه فرد افراد به صورت رتبه ای پرداخته شد. در روش کمی از دو دسته آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. برای آمار توصیفی از شاخص های گرایش به مرکز و پراکندگی و برای آمار استنباطی با توجه به عدم نرمال بودن داده ها از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتایج این پژوهش در بررسی های کیفی نشان داد که 68 درصد دانشجویان ازنظر فعالیت بدنی غیرفعال هستند و 23 درصد از حالت نرمال استرس، 81 درصد از حالت نرمال اضطراب و 49 درصد از حالت نرمال افسردگی خارج شده اند. در بررسی های کمی آزمون همبستگی اسپیرمن نشان داد که درگیری تحصیلی دانشجویان در آموزش مجازی دانشگاه با فعالیت بدنی و سن دارای ارتباط معنادار و مثبت و با افسردگی و اضطراب دارای همبستگی معنادار معکوس بود. همچنین فعالیت بدنی با استرس، اضطراب و افسردگی همبستگی معنادار معکوس داشت.