بررسی آثار عوامل اقتصادی و مدیریتی بر پایداری آب در بخش کشاورزی (مطالعه موردی: استان تهران)

محدودیت منابع آب و افزایش جمعیت سبب شده است که بخش کشاورزی نسبت به سایر بخش‏های مصرف کننده آب تقاضای بیشتری داشته باشد. بنابراین، امروزه چالش بخش کشاورزی تولید غذا با استفاده از آب کمتر است. تحقیق حاضر در سال 1397 1398 در دشت‏های استان تهران و بر اساس اطلاعات موجود جهاد کشاورزی انجام شده است. از این رو، هدف از انجام تحقیق حاضر ، بررسی عوامل تاثیرگذار بر پایداری منابع آب است. در تحقیق پیش رو ابتدا 110 نفر از تولیدکنندگان براساس فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه تعیین شدند و در آن از پرسشنامه برای تجزیه وتحلیل استفاده شد. نمونه‏گیری به صورت تصادفی از میان تولیدکنندگان محصولات کشاورزی انجام شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ در بازه 75 93 درصد با استفاده از نرم افزار SPSS تایید شد. سپس، تابع تولید کاب داگلاس به عنوان تابع تولید مناسب آورده شد و با استفاده از قضیه شپرد تابع هزینه تولید و تابع تقاضا برای آب کشاورزی محاسبه شد. ارزش افزوده بخش کشاورزی متغیر وابسته تابع و متغیرهای مستقل نیز شامل متغیرهای اقتصادی، اجتماعی و فنی در نظر گرفته شدند. تجزیه وتحلیل داده ها با نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج همبستگی نشان داد بین مدیریت پایدار منابع آب با متغیرهای عوامل اقتصادی و سپس، با دیدگاه کارشناسان ارتباط معناداری در سطح 99 درصد وجود دارد. بین سن و سابقه کارشناسان و پایداری آب رابطه معناداری وجود ندارد و به بیانی دیگر، این عوامل مستقل از مدیریت پایدار آب هستند.