امنیت پایدار از منظر انقلاب اسلامی (اصول و مبانی حکمرانی امنیتی بر مبانی مکتب امنیتی تهران)

ایجاد امنیت فردی و اجتماعی(حکمرانی امنیتی) می تواند در جوامع مختلف مبتنی بر تفکرات حاکم بر آن مجموعه، دارای رویکردهای متفاوتی باشد. بنابراین، وقوف بر «مرجع امنیت» یکی از مسایل اصلی حکمرانی برای اعمال امنیت پایدار است. حکمرانی درمکتب امنیتی انقلاب اسلامی براساس مبانی توحیدی و انسان شناسی مبتنی بر آن استوار است؛ این مکتب قایل به این است که اگر انسان ها و جامعه اسلامی، ایمان اسلامی را همراه با عمل تعقیب کنند از رفاه، آرامش وامنیت همراه با تکامل و پیشرفت و عروج معنوی و نورانیت و لذات روحی برخوردار خواهند شد. براین اساس لازم است، مبانی و اصول حکمرانی امنیتی را معین کرد که با اتکاء بدان می توان نسبت به ایجاد نظام وساختار متناسب برای نیل به امنیت همه جانبه مبتنی بر «ایمان» اقدام کرد. دراین مقاله به این موضوع پرداخته شده است. نحوه گردآوری داده ها مبتنی بر روش مطالعه اسنادی و کتابخانه ای است که با استفاده از روش تحلیل توصیفی و استفاده از دیدگاه صاحب‎نظران حوزه حکمرانی امنیتی، یافته ها مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته و نتیجه گیری شده است. این مقاله با استناد به مطالعه اسنادی و توصیفی و با تکیه بر مکتب انقلاب اسلامی و بر اساس اصول و مبانی اسلام ناب محمدی به دنبال آن است که نشان دهد حکمرانی امنیتی که بر اساس جهان بینی توحیدی بنا نهاده شده، متفاوت از مکاتب امنیتی متاثر از اومانیسم و... است و مبتنی بر توحید و ولایت استوار بوده و اساس آن بر ایمان و عدالت است.