پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس سبک های دلبستگی در زنان متاهل: نقش واسطه ای هیجان خواهی

هدف پژوهش تعیین پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس سبک های دلبستگی زنان متاهل: نقش واسطه ای هیجان خواهی بود. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به خانه های سلامت شمال تهران در سال 1397 بالغ بر 1854 نفر بود. با استفاده از نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای ابتدا تهران به 4 منطقه شمال، غرب، شرق و جنوب تقسیم و با قرعه کشی منطقه شمال انتخاب شد. از بین 23 محله نواحی 1 و 2 آن، 4 محله ازگل، اراج، نیاوران و باغ فردوس و از هر خانه سلامت 88 زن و در مجموع بر اساس نرم افزار سمپل پاور 350 زن انتخاب شد. سپس پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ 1989، دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید 1990و هیجان خواهی زاکرمن 1978 توسط آن ها تکمیل و داده ها با استفاده از معادلات ساختاری اسمارت پلاس تحلیل شد. نتایج در سطح 99 درصد اطمینان نشان داد که الگوی ساختاری می تواند رضایت زناشویی را بر اساس سبک دلبستگی (624/0=β) با نقش واسطه ای هیجان خواهی پیش بینی کند و از برازش مطلوبی برخوردار است. مسیر مستقیم سبک دلبستگی (653/0=β)، و هیجان خواهی (594/0=β) بر رضایت زناشویی معنادار و مسیر غیرمستقیم نشان داد که سبک دلبستگی (532/0=β) با نقش واسطه ای هیجان خواهی بر رضایت زناشویی شدت اثر مطلوبی داشته است.  برای انسجام و خلق رابطه زناشویی مطلوب، می توان با شناخت هیجان های هر یک از زوج ها، نوع سبک دلبستگی و تقابل عناصر درون روانی آن ها، روابط زوج ها را بهبود بخشید.