مسئله شر، خیر برتر، و اشکال اخلاقی

از جمله پاسخ های مهم به مسئله شر «تیودیسه های خیر برتر» هستند. این تیودیسه ها می کوشند خیر برتری بیابند که سازگاری وجود خدایی با اوصاف کمالی قدرت، معرفت و خوبی اخلاقی را توضیح دهند. پس از مرور کلیاتی درباره تیودیسه ها و شروط توفیق آنها، به یکی از نقدهای اصلی به آن می پردازیم: اشکال اخلاقی. مطابق این اشکال، اصولا تیودیسه های خیر برتر ناقض اصلی اخلاقی هستند، مانند این اصل کانتی که همیشه باید با انسان ها به مثابه غایت فی نفسه و نه همچون وسیله صرف رفتار کرد، یا این که هدف وسیله را توجه نمی کند. در مقابل، می توان برای دفاع از تیودیسه های خیر برتر استدلال کرد که آن اصول اخلاقی مورد استناد استثناپذیرند. استدلال می شود که اگرچه این راه فرصتی برای دفاع از تیودیسه های خیر برتر فراهم می کند، به تنهایی کافی نیست، و مدافع تیودیسه ها باید توضیحی ارایه دهد که چگونه مثال های نقضی که وابسته به محدودیت های انسان هستند در مورد خدایی با اوصاف کمالی نیز ممکن است به کار آیند. با این حال، اولا همچنان راه هایی پیش روی مدافع تیودیسه های خیر برتر هست که شاید به پاسخی درخور منتهی شود. ثانیا لازم است فراتر از این سیاق الهیاتی نیز به اهمیت تیودیسه های خیر برتر توجه کرد، یعنی اهمیت دین شناسانه و اهمیت اخلاقی.