تاثیر تعاملی 6 هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل کوئرستین بر بیان TIE-2 و VEGF-A در بافت تومور موش های ماده مبتلا به سرطان پستان

در چند دهه اخیر، نقش چشمگیر آنژیوژنز در رشد و متاستاز سرطان باعث تحقیقات فراوان در این زمینه شده است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر تعاملی 6 هفته تمرین هوازی تداومی و مکمل کویرستین بر بیان فاکتورهای دخیل در آنژیوژنز همچون TIE-2 و VEGF-A در بافت تومور موش‏ های ماده مبتلا به سرطان پستان بود.

24 سر موش بالب سی ماده مبتلا به سرطان پستان، به طور تصادفی به 3 گروه تومور (T)، تومور+ تمرین هوازی (T+AE) و تومور+ تمرین هوازی+ کویرستین (T+AE+Q) تقسیم شدند. گروه T+AE و گروه T+AE+Q، تمرین استقامتی فزاینده دویدن روی نوارگردان را 6 هفته/ 5 روز/ 60 دقیقه اجرا کردند. به گروه T+AE+Q، به جز تمرین، 6 هفته/ 3 روز/ مقدار 110 میلی گرم/کیلوگرم، محلول کویرستین تزریق شد. در پایان، موش ها کشته شدند، بافت تومور برداشته و در نیتروژن مایع فریز شدند. بیان ژن های TIE-2 و VEGF-A به روش Real Time-PCR سنجیده شد. ΔCt، ΔΔCt،Fold Change  و آزمون ‏های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی، در سطح معناداری (05/0>P) با نرم ‏افزار GENEX محاسبه شد.

نتایج نشان داد تعامل T+AE+Q باعث کاهش معنادار بیان ژن VEGF-A (کاهش 09/4 برابری) در مقایسه با گروه T شده است (P<0/05). مصرف کویرستین در گروه T+AE+Q باعث کاهش معنادار بیان ژن VEGF-A (کاهش 72/2 برابری) در مقایسه با گروه T+AE شد (P<0/05)، اما تمرین هوازی به تنهایی بر بیان VEGF-A تاثیری نداشت. همچنین تمرین هوازی به تنهایی و تعامل تمرین هوازی و کویرستین بر بیان TIE-2 بی‏تاثیر بود.

 تعامل تمرین هوازی و مصرف مکمل کویرستین احتمالا در مهار آنژیوژنز تومور موثر است.