ساخت و بررسی خواص داربست استخوانی کامپوزیتی بر پایه نانوالیاف پلی کاپرولاکتون و فیبروئین ابریشم سولفونه

هدف از این پژوهش، ساخت و بررسی خواص داربست نانولیفی از پلی‌کاپرولاکتون- فیبرویین ابریشم سولفونه برای کاربردهای مهندسی بافت استخوان است. بدین‌منظور، فیبرویین ابریشم، بعد از تخلیص از پیله ابریشم، با استفاده از پیریدین و کلروسولفونیک‌ اسید، سولفونه شد. سپس، مقدار مشخصی از فیبرویین ابریشم سولفونه، با پلی‌کاپرولاکتون مخلوط و با ولتاژ 11 کیلوولت و سرعت 4/0 میلی‌لیتر بر ساعت الکتروریسی شد. آزمون های مختلفی مانند بررسی ترکیب شیمیایی، ساختار، زیست‌فعالی، سمیت و چسبندگی سلولی انجام شد. با بررسی طیف‌سنجی تبدیل فوریه فروسرخ، مشخص شد که گروه‌های سولفاتی و سولفوناتی، با موفقیت، در ساختار فیبرویین ابریشم ایجاد شده‌اند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی، حاکی از تشکیل ساختاری لیفی‌شکل با الیاف پیوسته و بدون گره در ترکیبات الکتروریسی شده بود. افزودن فیبرویین ابریشم سولفونه‌شده به پلی‌کاپرولاکتون، سبب کاهش قطر الیاف از 244 نانومتر به 138 نانومتر شد. همچنین، نتایج نشان داد که میزان جذب آب در داربست‌ پلی‌کاپرولاکتون، براثر افزودن فیبرویین ابریشم سولفونه، به ترتیب از 4/12 درصد به 167 درصد افزایش یافته ‌است. نتایج به‌دست‌آمده از آزمون‌های زیست‌فعالی و کشت سلولی حاکی از آن بود که فیبرویین ابریشم سولفونه، سبب رسوب لایه کلسیم فسفات آپاتیتی و همچنین، بهبود تکثیر و چسبندگی سلولی در الیاف پلی‌کاپرولاکتون شده است.