نگرش دانشجویان رشته ی مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی نسبت به یادگیری خود راهبر

با توجه به تحولات زیاد عرصه علم و دانش، یادگیری خودراهبر می‌تواند به عنوان یک مهارت بسیار مهم نقش اساسی در یادگیری مادام‌العمر و توانمندسازی افراد ایفا کند. بنابراین، این مطالعه با هدف تعیین نگرش دانشجویان رشته‌ی مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی زابل، نسبت به یادگیری خودراهبر در سال 1398 صورت گرفت.

در این پژوهش توصیفی- تحلیلی، تعداد 62 دانشجوی رشته‌ی مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی با استفاده از روش سرشماری انتخاب شدند. از یک پرسش‌نامه‌ی استاندارد در این مطالعه استفاده شد. داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون‌های توصیفی و استنباطی مناسب تحلیل شدند.

در مولفه‌ی مفهوم از یادگیری خودراهبر، عدم تاثیرپذیری از استاد با میانگین و انحراف معیار (0/935 ± 3/24)، در مولفه‌ی چگونگی تاثیر بر یادگیری، قدرت برانگیختگی بالاتر نسبت به شیوه‌ی سنتی با میانگین و انحراف معیار (0/791± 2/65)، در مولفه‌ی موانع، کوییزها و آزمون‌ها با میانگین و انحراف معیار (961/0± 73/2) و در مولفه‌ی عوامل انگیزشی، سخنرانی خوب با میانگین و انحراف معیار (1/000± 3/02)، دارای بیش‌ترین فراوانی بودند.

از دیدگاه دانشجویان، قدرت برانگیختگی، نقش مهمی در تعیین کارآیی یادگیری خودراهبر ایفا می‌کند و آزمون‌ها و کوییزها از بزرگ‌ترین موانع آن قلمداد می‌شود.