ریکاوری قلبی عروقی متعاقب دویدن بر روی نوارگردان با شدتهای مختلف همراه با ماسک های N95 و جراحی در مردان

هدف از این مطالعه بررسی ریکاوری قلبی عروقی متعاقب دویدن روی نوارگردان با شدت های مختلف همراه با ماسک های N95 و جراحی در مردان میانسال است.

72 مرد سالم به طور تصادفی به شش گروه 1. جراحی + زیربیشینه، 2. N95 + زیربیشینه، 3. جراحی + بیشینه، 4. N95 + بیشینه، 5. زیر بیشینه بدون ماسک، 6. بیشینه بدون ماسک تقسیم شدند. پروتکل ورزش زیربیشینه و بیشینه به ترتیب شامل دویدن با سرعت 34/1 متر بر ثانیه با درجه 5٪ به مدت 20 دقیقه روی تردمیل و تست بروس اصلاح شده بود. فاکتورهای همودینامیکی در قبل، بلافاصله ، 1، 3 و 5 دقیقه پس از فعالیت اندازه گیری شد. از آنالیز واریانس در اندازه گیری های مکرر جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.

تغییرات فاکتورهای ضربان قلب، فشار سیستولی و اکسیژن مصرفی میوکارد در دوره ریکاوری بعد از فعالیت در گروه های با فعالیت یکسان(بیشینه یا زیربیشینه) با شرایط استفاده از ماسک یا بدون ماسک معنادار نبود. ضربان قلب در N95MAX در مقابل SURMAX در 1 دقیقه بعد از فعالیت بیشینه به طور معناداری بیشتر بود. مقادیر HR ، SBP و DP بلافاصله پس از فعالیت وینگیت در طی 1 و 2 دقیقه از دروه ریکاوری پس از فعالیت، به طور قابل توجهی پایین تر بودند .

نتایج ما نشان داد که استفاده از ماسک صورت همراه با فعالیت در افراد سالم می تواند در طی بیماری همه گیر COVID-19 مورد استفاده قرار گیرد، بدون اینکه اثرات منفی بر عملکرد ریکاوری قلبی بعد از فعالیت داشته باشد.