کاربرد روش آمیخته (کمی و کیفی) در آسیب شناسی فرهنگ سازمانی یک موسسه تحقیقاتی

در محیط به سرعت در حال تغییر امروز، شناخت و ارزیابی فرهنگ سازمانی، به عنوان بستر مناسب ایجاد تغییرات سازمانی، نقشی کلیدی در اجرای موفقیت آمیز برنامه های بهبود سازمانی، ایفا می کند. هدف پژوهش، ارایه یک رویکرد کمی-کیفی جهت آسیب شناسی فرهنگ سازمانی بود.

روش پژوهش، آمیخته (کمی و کیفی) و جامعه آماری پژوهش شامل دو جامعه آماری از کارکنان و خبرگان یک موسسه تحقیقاتی فعال در حوزه دفاعی بود. حجم جامعه آماری کارکنان، 175 نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران تعداد نمونه 120 نفر تعیین و درنهایت بر اساس داده های مربوط به 111 پرسشنامه عودت داده شده، تحلیل ها انجام گرفت. روش نمونه گیری نیز تصادفی ساده بود. حجم نمونه آماری خبرگان سازمانی، 12 نفر بود که به روش نمونه گیری هدفمند قضاوتی و گلوله برفی انتخاب شدند. به منظور تعیین شکاف بین وضعیت موجود و مطلوب فرهنگ سازمانی، از ابزار ارزیابی فرهنگ سازمانی (OCAI) (بخش کمی) که روایی و پایایی آن توسط محققان مختلفی که در مطالعات خود از آن استفاده کرده اند، تایید شده است، استفاده شد و از طریق محاسبه میانگین و واریانس، وضعیت موجود و مطلوب و شکاف بین آن ها بررسی شد. به منظور تعیین علل شکاف ها نیز از مصاحبه و تحلیل تم و نرم افزار SQR NVivo10 استفاده شد (بخش کیفی).

نتایج نشان داد که بیشترین شکاف مربوط به دو ربع قبیله ای و سلسله مراتبی بود. از طریق مصاحبه و تحلیل تم، علل وجود شکاف ها و راهکارهای رفع این شکاف ها ارایه گردید. پیشنهاد می شود به منظور بهبود برنامه ریزی جهت ایجاد تغییرات مناسب در فرهنگ سازمانی، ابتدا با استفاده از روش کمی و ابزار ارزیابی فرهنگ سازمانی، شکاف فرهنگی مشخص و سپس به منظور شناسایی علل این شکاف های فرهنگی و یافتن راهکارهای مناسب، از روش های کیفی همچون مصاحبه و تحلیل تم استفاده شود.