شناسایی و اولویت بندی نارسایی های نظام آموزش کارکنان سازمان مالیاتی شهر تهران

منابع انسانی بدون داشتن دانش و مهارت های لازم قادر به انجام وظایف و فعالیت های سازمان نمی باشد. آماده شدن برای ایفای نقش یا شغل مستلزم صرف وقت زیاد و کسب آموزش های تخصصی است که برگزاری دوره های آموزشی مرتبط توسط سازمان ها را به دنبال دارد. بنابراین، با توجه به اینکه سازمان ها هزینه های بسیاری را صرف آموزش منابع انسانی می کنند، ضروری است جهت افزایش کیفیت این دوره ها، نارسایی های مربوط به آن شناسایی شود. این پژوهش با هدف شناسایی و اولویت بندی نارسایی های نظام آموزش کارکنان در سازمان مالیاتی شهر تهران در سال 1394 انجام شده است. روش تحقیق توصیفی- پیمایشی است. در این پژوهش از دو پرسشنامه که پرسشنامه اول بر اساس طیف لیکرت جهت شناسایی نارسایی ها و پرسشنامه دوم بر اساس رویکرد تحلیل سلسله مراتبی جهت اولویت بندی آن ها استفاده شده است. به این منظور از نظرات 12 نفر خبره در امر آموزش کارکنان استفاده شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که بیشترین نارسایی مربوط به مرحله اجرای دوره های آموزشی است. در بین نارسایی های مربوط به مرحله نیازسنجی، عامل توجه ناکافی به نظرخواهی از کارکنان و مدیران سازمان درباره نیازهای آموزشی مربوط به شغل خود با وزن 423/0 بیشترین اهمیت را دارد. در بین نارسایی های مربوط به مرحله برنامه ریزی، تعهد ناکافی در مورد آموزش نیروی انسانی در سازمان است که با وزن 432/0 از اولویت بالایی برخوردار است. در بین نارسایی های مرحله اجرا، تناسب ناکافی بین روش های آموزشی با اهداف یادگیری با وزن 242/0 از اهمیت بالایی برخوردار است و بین نارسایی های مرحله ارزیابی نامشخص بودن نتایج و پیامدهای آموزش کارکنان به دلیل نبودن الگوی ارزیابی مناسب دوره های آموزشی با وزن 465/0 از اهمیت بالایی برخوردار است.