مقایسه اثر بخشی آموزش تنظیم هیجان و آموزش مهارت های بین فردی بر تاب آوری دختران

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی آموزش تنظیم هیجان و آموزش مهارت های بین فردی بر تاب آوری دختران انجام پذیرفت. روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر آموزشکده فنی دخترانه ارومیه در مقاطع کاردانی و کارشناسی به تعداد 1200 نفر در سال تحصیلی 99- 1398 بود که 90 دانشجو به عنوان نمونه در سه گروه آزمایش 1، آزمایش2 و گروه کنترل براساس ملاک های ورود به مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمایش 1 و2 به مدت 18 جلسه 60 دقیقه ای آموزش دیدند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. در ادامه جهت جمع آوری داده های موردنیاز از پرسشنامه تاب آوری کانر دیویدسون (2003) در بین سه گروه استفاده شد. داده های به دست آمده با بهره گیری از روش های آمار توصیفی و استنباطی نظیر؛ میانگین، انحراف معیار، آزمون لون و تحلیل کوواریانس چند متغیری در محیط نرم افزار SPSS25 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد آموزش های تنظیم هیجان و مهارت های بین فردی بر مولفه های تاب آوری دختران تاثیر دارد (05/0>P). همچنین مشخص گردید بین گروه آموزش تنظیم هیجان با آموزش مهارت های ارتباطی بین فردی بر میزان تاب آوری و زیر مولفه های آن (اعتماد به غرایز و تحمل عاطفه منفی و کنترل) دختران تفاوت وجود دارد (05/0>P). ولی بین گروه آموزش تنظیم هیجان با آموزش مهارت های بین فردی بر میزان تاب آوری و زیرمولفه های آن (شایستگی فردی، پذیرش مثبت و تاثیرات معنوی) تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0>P). بنابراین می توان گفت با آموزش تنظیم هیجان و مهارت-های بین فردی می توان باورهای نامناسب و رفتارهای غیرمنطقی آنها را اصلاح کرد و با ایجاد شناخت هیجان ها و مهارتهای ارتباطی را ارتقاء بخشید.