بررسی نسبت دین و حکومت بر اساس تحلیل منشاء مشروعیت از منظر نهج البلاغه.,

یکی از مسایل پر مناقشه در میان اندیشمندان مسلمان خصوصا در ده‌های اخیر مسئله مشروعیت حکومت و چگونگی نسبت آن با دین بوده است که در پاسخ بدان برخی معقتدند دین علیرغم دخالت در سیاست، هیچ نسبتی با حکومت نداشته و مشروعیت حکومت مسیله‌ای نیست که دین بدان پاسخ گفته باشد برخلاف دیگر دانشورانی که معتقدند دین به حکومت نیز نظر داشته و به مسئله مشروعیت حکومت نیز پرداخته است، نوشته حاضر با تحلیل منشاء مشروعیت حکومت به‌عنوان اصلی‌ترین نقطه تلاقی مقوله دین و حکومت در پی اثبات این فرضیه برآمده که در این نقطه دخالت دین تام و تمام نیست و نسبت دین و حکومت در این نقطه عموم و خصوص من وجه است، به‌همین منظور با محور قرار دادن نهج‌البلاغه به‌عنوان بهترین منبع روایی برای تحقیق در این باب و با روش فقه الحدیثی و استفاده از قراین تاریخی و با فرض دخالت دین در سیاست به معتبر‌ترین ادله‌ی مستنبط از نهج‌البلاغه استناد کرده و سیره قطعی امیرمومنان علی ع را دال بر مشروعیت دوگانه الهی-مردمی حکومت یافته است.