اثربخشی بازی درمانی بر مشکلات برون سازی شده کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله جویانه

اختلال نافرمانی مقابله جویانه یکی از اختلال های رفتاری است که مهم ترین آن الگوی پایدار رفتار تکراری منفی گرایی، لجبازی، نافرمانی و خصومت در برابر مظاهر قدرت است که باعث اختلال قابل ملاحظه بالینی در کنش وری تحصیلی، اجتماعی و شغلی فرد می شود. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی بازی‌درمانی بر مشکلات برون‌سازی‌ شده کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌جویانه ‌بود.

پژوهش حاضر از نوع طرح های کاربردی و نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌جویانه شهر بابل در سال 1398 که از بین آن ها 60 نفر به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه بازی‌درمانی و گروه گواه، هر گروه 30 نفر گماشته شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه مشکلات رفتاری کودک در سه دوره زمانی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به دست آمد. بازی درمانی در ده جلسه و به مدت دو ساعت به صورت هفتگی برای گروه آزمایش اجرا شد. در راستای تحلیل استنباطی از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد که با نرم افزار SPSS-22 به اجرا در آمد. سطح معناداری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد.

میانگین (انحراف معیار) سن در گروه آزمایش (8/1) 1/9 و گروه گواه برابر با (9/1) 8/9 سال بود. در گروه آزمایش میانگین (انحراف معیار) مشکلات برون سازی شده از (5/2) 6/40 در پیش آزمون به (1/2) 6/24 در پس آزمون و (5/2) 6/25 در پیگیری کاهش یافت (001/0>P). اما در گروه گواه آزمایش میانگین (انحراف معیار) مشکلات برون سازی شده از (9/1) 4/39 در پیش آزمون به (1/2) 3/39 در پس آزمون و (2) 4/39 در پیگیری رسید که تفاوتی نداشت. نتیجه‌گیری: مطالعه نشان داد که بازی‌درمانی موجب کاهش مشکلات برون‌سازی شده کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌جویانه شد و می توان از این درمان در جهت بهبود مشکلات روان شناختی کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله جویانه استفاده کرد.