اثربخشی بهزیستی درمانی بر استرس ناباروری و نشخوارذهنی در زنان نابارور

ناباروری به عنوان شکست در بارداری پس از یک سال مقاربت جنسی منظم و بدون پیشگیری می تواند مشکلات روان شناختی مختلفی را ایجاد کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بهزیستی درمانی بر استرس ناباروری و نشخوار ذهنی در زنان نابارور انجام شده است. روش و

پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و یک دوره پیگیری دو ماهه بود. بدین منظور، نمونه ای متشکل از 60 بیمار نابارور از کلینیک ناباروری شهرستان ساری به صورت غیرتصادفی انتخاب و به صورت تصادفی ساده در گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. برای گروه آزمایش، بهزیستی درمانی به روش گروهی طی هشت جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد و گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای به کار رفته در این پژوهش شامل پرسشنامه استرس ناباروری و پرسشنامه نشخوار ذهنی بود. داده های به دست آمده به وسیله تحلیل کوواریانس با نرم افزار SPSS-22 تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد در گروه آزمایش میانگین (انحراف معیار) استرس ناباروری از (9/5) 2/153 در پیش آزمون به (1/8) 5/140 در پس آزمون و (2/7) 1/136 در مرحله پیگیری کاهش یافت (001/0>P). در گروه گواه میانگین (انحراف معیار) استرس ناباروری از (1/13) 2/151 در پیش آزمون به (7/13) 9/150 در پس آزمون و (4/7) 2/156 در مرحله پیگیری رسید که تفاوت معنی دار نبود. میانگین (انحراف معیار) نشخوار ذهنی از (6/7) 7/48 در پیش آزمون به (8/5) 4/41 در پس آزمون و (6/5) 1/41 در مرحله پیگیری کاهش یافت (001/0>P). در گروه گواه میانگین (انحراف معیار) نشخوار ذهنی از (4/7) 1/49 در پیش آزمون به (7/7) 1/48 در پس آزمون و (5/7) 6/47 در مرحله پیگیری رسید که تفاوت معنی دار نبود.

مطالعه نشان داد که بهزیستی درمانی موجب کاهش استرس ناباروری و نشخوار ذهنی زنان نابارور شد.