طراحی یک لیگاند مهاری بر مبنای رسپتور اینترلوکین 6 جهت اختلال و مهار در مسیر سیگنالینگ التهابی وابسته به اینترلوکین 6 در بیماران کووید19

همه گیری کووید 19 از زمانی که برای اولین بار در اواخر سال 2019 کشف شد، تاثیر زیادی بر سلامت انسان در سراسر جهان گذاشته است. در حال حاضر روش دارویی و درمانی خاصی برای درمان این بیماری کشف نشده است. از سوی دیگر، التهاب بیش از حد ناشی از ترشح بالای سیتوکین ها در بیماران کووید-19 منجر به عوارض کشنده از جمله نارسایی اندام ها و مرگ می شود. بدین منظور برای درک بهتر پاتوفیزیولوژی این ویروس، دانشمندان سعی دارند از روش های مختلفی مانند بررسی برخی داروهای ضد التهابی دردسترس یا ارزیابی In silico ترکیبات بازدارنده به عنوان مهارکننده های رسپتور اینترلوکین 6 (IL-6R) برای تعدیل بخش هایی از سیستم ایمنی استفاده کنند.

در این بررسی پس از طراحی In silico، بین لیگاندهای مهارکننده با IL-6R داکینگ صورت گرفت. پس از آن، لیگاند مناسب برای سمیت و آلرژی و پیش بینی ADME (جذب، توزیع، متابولیسم و دفع) مورد ارزیابی قرار گرفت.

نتایج داکینگ مولکولی نشان داد که بین قسمتهای غیر قطبی ترکیب لیگاند مهاری طراحی شده عمدتا با بخشهایی از پروتئین IL-6R مشتمل بر آمینواسیدهای  ,Arg118 Thr120 وser122 برهمکنش هیدروژنی صورت گرفته است. همچنین آمینواسیدهای Ser122, Arg118 Trp115, Glu96,Thr120, Pro121, ,Val93, Pro94,Thr125، برهم کنشهای استری را نشان میدهند.

نتایج داکینگ نشان داد که از بین صد لیگاند مورد بررسی، لیگاند [03] unknown (24) دارای انرژی اتصالی مناسب تری(-114.648) با IL-6R نسبت به بقیه لیگاندها دارد و این سطح انرژی بیانگر برهمکنش مطلوب بین این ترکیب مهاری طراحی شده با IL-6R از طریق آمینو اسیدهایSer122, Arg118 Trp115, Glu96,Thr120, Pro121, ,Val93, Pro94 وThr125 دارد. به منظور اثبات میزان اثر مهاری این لیگاند روی IL-6R مطالعات بالینی نیاز می باشد.