ارتباط منبع کنترل (درونی بیرونی) و احساس تنهایی دختران ورزشکار و غیرورزشکار

هدف از این تحقیق، بررسی ارتباط منبع کنترل (درونی بیرونی) و احساس تنهایی در دختران ورزشکار و غیرورزشکار است.

60 دختر دانشجوی ورزشکار شرکت کننده در تیم های ورزشی و 160 دختر  دانشجوی غیرورزشکار، همه در رده سنی 26-19 سال، به عنوان آزمودنی درنظر گرفته شدند. احساس تنهایی با پرسشنامه UCLA و منبع کنترل با پرسشنامه لونسون  (I, P, C)اندازه گیری و از آزمون t  برای گروه های مستقل و ضریب همبستگی پیرسون جهت تحلیل داده ها استفاده شد.

نتایج تحقیق نشان داد که بین منبع کنترل درونی ورزشکاران و غیرورزشکاران تفاوت معنی داری وجود دارد؛ همچنین، بین منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) ورزشکاران و غیرورزشکاران تفاوت معنی داری مشاهده شد و غیرورزشکاران از این نظر وابسته تر بودند. اما بین منبع کنترل بیرونی (گرایش به افراد قدرتمند) دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. دیگر نتایج نشان داد که بین احساس تنهایی و منبع کنترل درونی و بیرونی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.

وجود تفاوت معنی دار بین منبع کنترل درونی در دو گروه بیانگر آن است که ورزشکاران کنترل بیشتری روی زندگی خود دارند و خود را بیشتر مسیول موفقیت ها و شکست های خود می دانند. بیرونی تربودن منبع کنترل غیرورزشکاران نیز به این معنا است که غیرورزشکاران بیشتر از ورزشکاران دلایل وقایع زندگی خود را به دیگران نسبت می دهند. وجود رابطه بین احساس تنهایی و منبع کنترل نیز به معنای آن است که غیرورزشکاران با منبع کنترل بیرونی، با این اعتقاد که کنترل کمی برروی دیدگاه های زندگی خود دارند، بیشتر احساس تنهایی می کنند. تفاوت معنی دار بین احساس تنهایی در دو گروه، اثر مفید روانی اجتماعی فعالیت های ورزشی را تایید می کند.