نوروپاتولوژی ایسکمی مغزی

ایسکمی مغزی ناشی از کاهش گلوکز و اکسیژن به دنبال نارسایی خون رسانی مغز است. ایسکمی را می توان در مدل های کانونی و سرتاسری ایجاد کرد. یک نوع از مدل حیوانی ایسکمی مغزی سراسری گذرا با انسداد دو سرخرگ کاروتید و ایسکمی کانونی با انسداد شریان مغزی میانی القا می شود که متداول ترین روش های بکارگیری شده برای تحقیقات پاتوفیزیولوژیک ایسکمی و ساز و کارهای آن است. درک مکانیسم های پاتوفیزیولوژیک ایسکمی مغزی برای توسعه رویکردهای پیشگیرانه و درمانی جدید برای ایسکمی مغز مهم است.

در مطالعه حاضر مکانیسم های پاتوفیزیولوژیک حوادث ایسکمیک مغز مانند کاهش جریان خون مغزی، سمیت عصبی گلوتامات، استرس اکسیداتیو، التهاب، ادم مغزی، اختلال عملکرد سیستم کولینرژیک، مرگ سلول های عصبی و آسیب هیپوکامپ را شرح داده ایم. تلاش های گسترده ای برای یافتن داروهای موثر با کمترین عوارض جانبی برای تعدیل مسیرهای درگیر در ایسکمی مغز در حال انجام است. در مجموع، اطلاعات ارایه شده ممکن است راهنمای مناسبی برای طراحی استراتژی های درمانی جدید برای ایسکمی مغز باشد.