شفقت به خود و بهزیستی تحصیلی در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه وعادی

هدف پژوهش حاضر مقایسه شفقت به خود و بهزیستی تحصیلی در دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه و عادی بود. روش پژوهش علی- مقایسه ای بود و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش آموزان 12-10ساله دارای اختلال یادگیری ویژه شهر تبریز تشکیل می دادند که در مراکز اختلال یادگیری در سال تحصیلی 97-96 مشغول به تحصیل بودند. از بین این دانش آموزان 47دانش آموز با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گروه عادی نیز شامل 60 دانش آموز عادی بود که از بین چند مدرسه به منظور مقایسه با گروه همتا و با روش تصادفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های شفقت به خود (فرم بلند) نف و پرسشنامه بهزیستی تحصیلی (فرسودگی تحصیلی برسو، سالانووا و اسکافلی ؛ درگیری تحصیلی سالملا- آرو و همکاران و ارزش مدرسه نیمیویرتا جمع آوری و از طریق تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) نشان داد که میانگین نمرات دانش آموزان عادی در متغیر شفقت به خود (جز در مولفه های انزوا و قضاوت در برابر خود) و بهزیستی تحصیلی (جز مولفه فرسودگی) نسبت به دانش آموزان اختلال یادگیری به طور معنی داری بیشتر بود (05/0 <p). ولی در دو مولفه اشتراک انسانی و همسان سازی افراطی تفاوت معناداری بین دو گروه نشان داده نشد (05/0< p).