واکاوی تاثیر یادآوری نعمت های الهی بر تربیت انسان (با تاکید بر آیه 20 سوره لقمان)

رسیدن به بهزیستی، هدفی است که مکاتب گوناگون بشری را برای رسیدن به آن به تکاپو واداشته است. در این میان، اسلام با داعیه بهزیستی، دستورهایی به جامعه بشری داده و قرآن کریم به شکل های گوناگون، راهکارهایی در این زمینه مطرح ساخته است. یاد آوری نعمت های الهی در قرآن کریم، از جمله مواردی است که در جهت رسیدن به بهزیستی به آن بسیار تاکید شده است. واکاوی آثار تربیتی این یاد آوری با تاکید بر آیه 20 سوره لقمان، رسالت این پژوهش است تا در پرتو یافته های آن، مسیولان آموزشی و تربیتی و معلمان و مشاوران و محققان، راه کارهایی عملی را در کتاب های درسی و شیوه های مشاوره ای در زمینه ایجاد بهزیستی فردی و اجتماعی به اجتماع مطرح کنند. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی، به آثار تربیتی فردی و اجتماعی یادآوری نعمت های الهی پرداخته است. نعمت هایی در این نوشتار بررسی شده که تمام مکاتب دینی و غیر دینی به آن باور دارند. از این روی، یافته های قرآنی حاصل، قابل انکار برای هیچ مکتب بشری و غیر بشری نیست و هر انسانی در پوشش عقیدتی و غیر عقیدتی، می تواند از این یافته ها استفاده کند. آثاری هم چون: احساس خود ارزشمندی، هدف داری در زندگی، بهبود روابط عاطفی و...، از مهم ترین آثار تربیتی فردی و اجتماعی یادآوری نعمت های الهی به شمار می آید.