ارزیابی لرزه ای سه نسل از پل های شهر اصفهان با استفاده از منحنی های شکنندگی

پل های بزرگراهی بخش عمده ای از شبکه حمل و نقل را به خود اختصاص داده و بخش قابل توجهی از اقتصاد ملی یک کشور را تشکیل می دهند. علی رغم وجود مطالعات متعدد در خصوص بررسی لرزه ای و شکنندگی آن ها، تحقیقات بسیار اندکی به صورت جامع به همه ابعاد آن ها پرداخته اند. در این راستا، هدف این مطالعه در نظر گرفتن جزییات منحصر به فرد دوره طراحی این پل ها در شهر اصفهان می باشد. بدین منظور پل های 50 سال گذشته شهر اصفهان از طریق منحنی های شکنندگی مورد بررسی قرار گرفت. در نظر گرفتن عدم قطعیت ها و تحولات در بارگذاری از مهم ترین بررسی های صورت گرفته از طریق روش تحلیل غیرخطی تاریخچه زمانی در این پژوهش می باشد. زلزله های1971سان فرناندو و 1989 لوما پریتا تحولات اساسی در فلسفه طراحی پل ها ایجاد نمودند. بنابراین بررسی سه پل مورد مطالعه که در سه دوره قبل از زلزله سان فرناندو، بعد از آن و بعد از زلزله لوماپریتا طراحی و ساخته شده اند صورت گرفته است. نتایج این مطالعه نشان داد که با توجه به پیشرفت های چشمگیر در آیین نامه های مختلف لرزه ای، احتمال خرابی پل ها در دوره های مختلف، تحت تاثیر شدت های مختلف زلزله محتمل است. همچنین بر اساس نتایج این پژوهش، شکست ستون به عنوان تنها معیار گسیختگی پل نمی باشد و مشارکت مولفه های مختلف یک پل در ارزیابی لرزه ای احتمالاتی آن پل منجر به شکنندگی بیشتر خواهد شد. بنابراین به منظور ارزیابی لرزه ای احتمالاتی صحیح، علاوه بر ستون، مشارکت تمام اعضای پل باید لحاظ گردد.