نوروز و برخورد اسلام با این جشن کهن

نوروز، بزرگ‌ترین جشن ملی ایرانیان، سابقه‌ای هزاران‌ساله دارد و از گذشته‌های دور در فلات ایران، روز اول سال و آغاز بهار را به برگزاری مراسمی ویژه، توام با سرور و شادمانی اختصاص می‌دادند. عاملی که نوروز را از دیگر جشن‌های ایران باستان جدا کرده، سبب ماندگاری آن شده، فلسفه وجودی نوروز است. زایش و شکوفایی دوباره که هم‌زمان با سال جدید در طبیعت دیده می‌شود. نوروز، جشنی به مناسبت فرارسیدن بهار بوده است. زرتشت از نو به آن تقدس بخشید و سپس، با اسطوره جمشید تداعی پیدا کرد. درباره نوروز در روزگار هخامنشیان و اشکانیان آگاهی کمی در دست است ولی از روزگار ساسانیان، در نوشته‌های تاریخ‌نگاران سده‌های سوم تا پنجم هجری مطالب شایان توجهی در این‌باره به‌جا مانده است. در دوره اسلامی نیز، احادیث زیادی از امامان شیعی وجود دارد که به تایید نوروز پرداخته اند. این پژوهش تلاش می‌کند به روش تاریخی-تحلیلی ابتدا با اشاره ای کوتاه به اهمیت و جایگاه نوروز در ایران باستان، به جایگاه و اهمیت آن در دین اسلام بپردازد.