مطالعه تحلیلی- تطبیقی احراز استقلال مدیران مستقل در راهبری شرکتی

امروزه مدیران مستقل به عنوان یکی از مهم ترین نهاد های راهبری شرکتی خوب از مرحله آموزه گذر کرده و به مفهومی غالب در حقوق شرکت ها تبدیل شده اند. این مدیران از آن مقدار انعطاف پذیری و جامعیت برخوردارند که با دغدغه های نظام های حقوقی مختلف سازگاری یابند. بنابراین، اگرچه مدیران موصوف برای اولین بار در حقوق امریکا و انگلیس بر مبنای نظارت کارآمدتر هییت مدیره بر مدیریت اجرایی شرکت ها پذیرفته شدند، اما هم زمان قابلیت آن را دارند که در حقوق ایران و سایر کشورها نیز به منظور حمایت از حقوق سهام داران اقلیت مورد استفاده قرار گیرند. از همین رو، بانک جهانی در راستای رتبه بندی کشورها به لحاظ سهولت کسب و کار به حضور مدیران مستقل در ترکیب هییت مدیره به عنوان یکی از شاخص های کلیدی توجه خاصی دارد. لذا با عنایت به اینکه وجه ممیزه نهاد مدیران مستقل از سایر مدیران شرکت، عنصر استقلال بوده و نهاد یادشده از طریق دستورالعمل حاکمیت شرکتی سازمان بورس و اوراق بهادار (1397) و لایحه حمایت از سهام داران خرد (1398) در حال رسوخ به حقوق شرکت های ایران است، پژوهش حاضر برای اولین بار با روش تحلیلی- تطبیقی و پس از طرح برخی از ملاحظات بسیارمهم در صدد برآمده است با تحلیل نحوه احراز استقلال مدیران مستقل اشکالات وارد بر آن را به انضمام اصلاحات پیشنهادی گوشزد نماید.