اثربخشی آموزش دلگرم سازی بر کیفیت زندگی دیابتیک و اختلال های رفتاری هیجانی در نوجوانان مبتلا به دیابت
بیماری دیابت به عنوان یک مشکل عمده نظام سلامت در دنیا یک بیماری متابولیک و مزمن است که نوجوانان مبتلا به آن با مشکلات و اختلال های روانشناختی، هیجانی و اجتماعی زیادی مواجه هستند. در نتیجه، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش دلگرم سازی بر کیفیت زندگی دیابتیک و اختلال های رفتاری هیجانی در نوجوانان مبتلا به دیابت انجام شد.
این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش نوجوانان مبتلا به دیابت عضو انجمن دیابت شهر تهران در سال 1398 بودند. از میان آنان تعداد 30 نوجوان دیابتی با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 45 دقیقه ای تحت آموزش دلگرم سازی قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی ندید. ابزارهای پژوهش سیاهه کوتاه شده کیفیت زندگی دیابتیک باروگز و همکاران (2004) و مقیاس اختلال های رفتاری هیجانی آخنباخ و رسکورلا (2001) بودند. داده ها با روش های خی دو، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS-21 تحلیل شدند.
یافته ها نشان داد که آموزش دلگرم سازی باعث افزایش کیفیت زندگی دیابتیک (001/0P< ,02/21=F) و کاهش اختلال های رفتاری هیجانی درون نمود (001/0P< ,68/25=F) در نوجوانان مبتلا به دیابت شد، اما تاثیر معناداری بر اختلال های رفتاری هیجانی برون نمود آنان نداشت (071/0=P ,17/3=F). علاوه بر آن، اثربخشی آموزش دلگرم سازی بر افزایش کیفیت زندگی دیابتیک (001/0P< ,28/33=F) و کاهش اختلال های رفتاری هیجانی درون نمود (001/0P< ,59/49=F) و عدم تاثیر بر اختلال های رفتاری هیجانی برون نمود (094/0=P ,35/2=F) در نوجوانان مبتلا به دیابت در مرحله پیگیری نیز باقی ماند.
با توجه به نتایج، درمانگران و متخصصان سلامت می توانند از روش آموزش دلگرم سازی در کنار سایر روش های آموزشی جهت بهبود ویژگی های روانشناختی مرتبط با سلامت به ویژه افزایش کیفیت زندگی دیابتیک و کاهش اختلال های درون نمود استفاده کنند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.