تاثیر تحریکات حسی با صدای آشنا و ترجیحات شنوایی بیمار بر سطح هوشیاری بیماران آسیب مغزی بستری در بخش های مراقبت ویژه

بیشتر بیماران آسیب مغزی بر اساس شدت ضایعه، کما را تجربه می کنند. از جمله عوارضی که بیماران مبتلا به کما را در بخش های مراقبت ویژه تهدید می نماید، خطربروز محرومیت حسی است که تحریکات مکرر حسی می تواند جهت توانبخشی و افزایش سطح هوشیاری این بیماران مفید واقع گردد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر تحریکات حسی با صدای آشنا و ترجیحات شنوایی بیمار بر سطح هوشیاری بیماران آسیب مغزی بستری در بخش های مراقبت ویژه در بیمارستان های منتخب شهر اهواز می باشد.

مطالعه حاضر یک مطالعه شبه تجربی می باشد که بر روی 45 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های منتخب شهر اهواز درسال 1399 انجام شد. نمونه گیری در بازه زمانی 6 ماه به صورت مستمر صورت گرفت. بیماران دارای شرایط ورود به مطالعه به روش تصادفی سازی جایگشتی به دو گروه مداخله و یک گروه کنترل تقسیم شدند. جهت بیماران گروه اول (تحریک شنوایی با صدای آشنا) و گروه دوم (تحریک شنوایی با صدای مورد علاقه بیمار) به مدت 15 دقیقه برای 3 روز از ابتدای پذیرش و دو نوبت در روز (مجموعا 6 نوبت) در ساعات 10 صبح و 3 عصر از طریق ضبط صوت پخش شد. برای گروه کنترل مراقبت های روتین و صداهای روتین بخش انجام گردید. 15 دقیقه قبل و 15 دقیقه بعد از مداخله در سه گروه سطح هوشیاری با مقیاس GCS اندازه گیری شد.

نتایج مطالعه نشان داد میانگین سطح هوشیاری گروه ترجیحات شنوایی و صدای آشنا بعد از مداخله به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (05/0> P) اما بین دو گروه ترجیحات شنوایی و صدای آشنا اختلاف معنادار وجود نداشت (05/0< P).

با توجه به این که صدای آشنا و ترجیحات شنوایی سطح هوشیاری بیماران مورد مطالعه موثر بوده است لذا توصیه می شود در صورت امکان برنامه تحریکات شنوایی با صدای خانواده نزدیک و ترجیحات شنوایی برای بیماران در وضعیت کما در بخش های مراقبت ویژه فراهم گردد.