ارزیابی تغییرات مرفولوژیک و بیوشیمیایی گونه زینتی مینای چمنی (Bellis perennis) در خاک های آلوده به سرب

هدف از این پژوهش بررسی آثار مقادیر مختلف فلز سنگین سرب بر صفات مورفولوژیک و بیوشیمیایی گیاه مینا چمنی و توانایی جذب این فلز توسط این گیاه (گیاه پالایی) بود. در این آزمایش تاثیر مقادیر مختلف فلز سرب (شش سطح) در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تکرار بررسی شد. نتایج نشان داد که افزایش غلظت سرب سبب کاهش درصد و سرعت جوانه زنی بذر می شود. صفات رشدی مانند وزن خشک ریشه و شاخساره در گیاه با افزایش غلظت سرب به طور معنی داری کاهش یافت (به ترتیب70 و 23 درصد). میزان مجموع کلروفیل b و a، در گیاه با افزایش غلظت سرب کاهش یافت (66 درصد). میزان تجمع پرولین و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز نیز با افزایش غلظت سرب در گیاه به طور معنی داری افزایش یافت (30، 42 و 42 درصد). با توجه به شاخص هایی مانند فاکتور تجمع زیستی، پتانسیل استخراج سبز، شاخص مقاومت و فاکتور انباشتگری، گیاه مینا چمنی قابلیت گیاه پالایی زیادی برای فلز سرب داشت. نتایج نشان داد که اعمال غلظت های زیاد سرب سبب اختلال در شاخص های جوانه زنی بذر شد. گیاه آلوده به غلظت کم سرب تحمل بسیار خوبی نسبت به فلز سنگین سرب داشته و در غلظت های بیشتر، اگرچه شاخص تحمل آن ها حدود 60 درصد کاهش یافت، اما نشان دهنده تحمل قابل قبول گیاه در غلظت های زیاد سرب بود. همچنین انباشت قابل توجه سرب در ریشه، نشان دهنده عمل تثبیت ریشه ای سرب بود که می تواند گیاه را برای پروژه های گیاه پالایی در محیط های آلوده به سرب، معرفی کند.