بررسی پویایی های پایداری تورم در ایران: کاربردی از رویکرد غیرخطی تعمیم یافته MS-ARFIMA

یکی از چالش های سیاست گذاران پولی، چگونگی اتخاذ سیاست های پولی در زمان وجود پایداری تورم می باشد. پایداری تورم در واقع معیاری به منظور اندازه گیری تمایل نرخ تورم برای حفظ وضعیت موجود خود بوده و به نوعی نشان دهنده چسبندگی در آن متغیر می باشد. موضوع وجود پایداری تورم زمانی دشوارتر می گردد که در یک اقتصاد، پایداری تورم در زمان های مختلف دچار تغییر شود. از این رو در این پژوهش، شدت پایداری تورم و پویایی های آن در اقتصاد ایران با استفاده از داده های ماهانه بازه زمانی 1382:1-1399:6 و با استفاده از الگوی تعمیم یافته MS-ARFIMA مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که در رژیم با تورم پایین و نوسانات کمتر، پایداری تورم وجود دارد؛ با این حال در رژیم با تورم بالا و نوسانات زیاد، شواهدی از وجود پایداری تورم به دست نیامد. از منظر سیاست گذاری در حوزه اقتصاد پولی، این نتیجه بسیار مهم زیرا نشان می دهد که سیاست گذار می تواند با وارد کردن یک تکانه منفی، به سرعت و بدون اینکه متغیر تورم، از خود مقاومت و پایداری نشان دهد، سطح تورم را کاهش داده و آن را به مقادیر قبل تر (میانگین بلندمدت) باز گرداند. اما زمانی که شاهد تورم متوسط در اقتصاد هستیم، کاهش تورم به سادگی صورت نخواهد پذیرفت و بطور معمول نیاز به تلاش بیشتری برای کاهش آن وجود خواهد داشت. از این رو توجه به این نتایج می تواند مانع بروز ناسازگاری زمانی در اتخاذ سیاست های پولی باشد. همچنین این موضوع می تواند برای سیاست گذاران از این منظر هشدار دهنده باشد که در زمان سیاست گذاری، از اتخاذ سیاست هایی که در کوتاه مدت اثرات مثبت محدود ولی در مقابل اثرات بلندمدت منفی دارند پرهیز نمایند.