تبیین بینش معمار و کنش رفتاری مخاطب درخلق انواع معماری (فرم گرا، معناگرا و قدسی) با تکیه بر انسان شناسی اسلامی

شناخت نفس معمار در شناخت آثار معماری و نوع تاثیرگذاری آن بر رفتار مخاطبین قابل تامل است. کنش بین خالق و مخاطب اثر، یک پدیده اجتماعی است که موضوع آن انسان است و پرداختن به مسئله انسان شناسی می تواند بسیاری از کنش های رفتاری مخاطب را نسبت به محیط تبیین و کنترل نماید و هرگونه دگرگونی در معنای معماری که حاصل از نفس معمار است، رفتار متفاوتی را برای مخاطبین ایجاد خواهد نمود. امروزه خلط انواع معماری فارغ از بررسی نفس معمار، منتج به ایجاد هرگونه خوانش رفتاری از مخاطب شده و درحالی که مراتب متفاوت نفس انسان (اماره، لوامه و مطمینه)، می تواند شناخت متفاوت (بینش)، خلق متفاوت (منش) و رفتار متفاوت (کنش) ایجاد نماید. اینکه کدام شناخت، منتج به کنش حقیقت محور و کدام شناخت، منتج به کنش غیرحقیقی می شود؛ هدفی است که پژوهش حاضر سعی دارد به صورت توصیفی - تحلیلی در بستر حکمت اسلامی و با تکیه بر مراتب وجودی نفس انسان، مورد بازشناسی قرار دهد و در این راستا اثر مبتنی بر نفس اماره، معماری فرم گرا و کنش رفتاری غفلت محور، اثر مبتنی بر نفس لوامه، معماری معناگرا و کنش رفتاری کمال محور و اثر مبتنی بر نفس مطمینه، معماری قدسی و کنش رفتاری تذکر محور، ایجاد خواهد نمود