خوانش تطبیقی رمان های اجتماعی معاصر بر اساس مولفه های نوشتار زنانه: موردپژوهانه رمان های لم نعد جواری لکم و زیر بال های غم

ادبیات و هنر از دیرباز عرصه تجلی تجربه‌های خاص و منحصر‌به‌فرد زنان بوده‌است که در پرتو آن‌ها ناگفته‌ها در قالب شعر، داستان و دل‌نوشته‌ها به منصه ظهور می‌رسد. نویسندگان با استمداد از هنر «زیباشناسی زنانه» در قالب داستان‌نویسی، زبان مناسبی برای بیان آرمان‌های خود می‌یابند. نوشتار زنانه، ادبیاتی است که می‌کوشد با دستیابی به زبان و شاخصه‌های اصلی این سبک، به کاربرد اصلی فرهنگ و ایدیولوژی خاص زنانه در آثار ادبی بپردازد. بر این اساس، زنانگی و مردانگی برساخته‌های اجتماعی هستند که تاثیر مهمی در شریان‌های حیاتی جامعه دارد. در ادبیات معاصر ایران و فلسطین، زنان نویسنده بسیاری دست به خلق آثاری با این محوریت زنانه زده‌اند. از جمله نویسندگان زن که به شیوه روایی به بازنگری و بازسازی گفتمان نواندیش زنانه پرداخته‌اند و بیان اقتدارگونه مردانه را به حاشیه رانده‌اند، می‌توان به «رویا سیناپور» و «سحر خلیفه» اشاره کرد که مسایل و دغدغه‌های زنان را در هاله‌ای از نقد فمینیسم مطرح کرده‌اند. لذا این جستار با مطالعه توصیفی‌ تحلیلی و رویکردی تطبیقی به واکاوی دیدگاه دو نویسنده نسبت به زن می‌پردازد. گفتنی است در تحلیل این دو اثر، مضامین مختلفی چون اندیشه‌های زنانه با بهره‌گیری از تمهیداتی چون بیان احساسی روایت‌ها، تنهایی زنان، بی‌وفایی و سلطه‌گری مردان، طلاق عاطفی و خیانت بسامد بالایی دارد که در این جستار آن‌ها را کاوش کرده‌ایم. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که زنان با وجود تمام مشکلات، عملکرد مثبت و رو‌به‌رشدی داشته‌اند و سعی در ایجاد شیوه نوشتاری نوینی کرده‌اند.