بررسی تطبیقی وطن در شعر محمد ماغوط و محمدتقی بهار

بی‌شک «عشق به وطن» از مهم‌ترین امور مهم و مضامین حساسی است که شاعران به آن می‌پردازند و در واقع، یکی از ارکان مهم شعر شاعران به شمار می‌آید و در اعماق وجود بیشتر مردم نیز جای دارد. این حس میهن‌پرستی و وطن‌دوستی در طول تاریخ بشری در میان همه اقوام و ملل به اشکال گوناگونی رواج داشته‌است. این مقاله که به روش توصیفی تحلیلی نوشته شده، به مضمون «وطن» در شعر محمد ماغوط و استاد بهار می‌پردازد. محمد ماغوط از شعرا، نویسندگان و بزرگان ادبیات معاصر عربی و از پیشوایان و پایه‌گذاران شعر نثر محسوب می‌شود که اهل سوریه است، اما بخشی از عمرش را در لبنان سپری نموده‌است. ملک‌الشعرا بهار از برجسته‌ترین شاعران و نویسندگان دوره مشروطه و نیمه نخست سلطنت پهلوی است. نتایج نشان می‌دهد که هر دو شاعر تحت تاثیر شرایط بد جامعه، اشعار سیاسی و وطنی خویش را سروده‌اند که با سرودن اشعار وطنی، حس وطن‌دوستی مخاطبان را تحریک می‌کردند و بذر نفرت از دشمنان را در دل آنان می‌کاشتند. هر دو شاعر در دوره‌های سخت استعمار، فقر، محرومیت، فساد، ظلم، زندگی خویش را آغاز نمودند و هر دو از اوضاع سیاسی حاکم زمان خود شرایط مشابهی داشتند.