تحلیل سبک شناسانه سهندیه های شهریار و بولود قاراچورلو (سهند)

آشنایی با ساختار ذهن و زبان هر نویسنده و شاعری، در گرو بررسی استقرایی تک‌تک آثار آنهاست. سبک‌شناسی از دانش‌های نوین است که به کمک پژوهشگران آمده تا به شیوه‌ای علمی و نظام‌مند، ضمن بازتاب صدای نویسنده و شاعر، به روشن شدن مآخذ و خاستگاه‌های زبانی، ادبی و فکری آنها نیز کمک کند که خود اقناع چندجانبه مخاطب را در پی دارد. شاخصه‌های برجسته زبانی، ادبی و فکری موجود در شعر محمدحسین شهریار و بولود قاراچورلو (ازشاعران نامدار آذربایجانی) و ارتباط قلمی و فکری آنان ما را بر آن داشت تا یکی از شاهکارهای دو نامبرده را انتخاب کنیم و با مولفه‌های سبک‌شناسی تطبیق دهیم و نیز با روش توصیفی‌ تحلیلی، به تحلیل نقش پررنگ آنها در باززایی و ‌‌‌‌بازنمایی فرهنگ بومی آذربایجان بپردازیم. پرسش اصلی پژوهش حاضر اینکه آیا می‌توان با داده‌های سبک‌شناسی، به بازنمایی داشته‌های زبانی، ادبی و فکری دو شاهکار از دو شاعر پرداخت؟ بر اساس دستاوردهای پژوهش، به نظر می‌رسد که بهره‌گیری از سبک‌شناسی در تحلیل داده‌های موجود در سهندیه‌های دو شاعر، برای رسیدن به شناخت ملموس‌تر و نتیجه‌بخش‌تر زیرساخت و روساخت فرهنگ بومی آذربایجان روش موثر و کارآمدی است. همچنین، می‌توان در موارد مشابه از آن مدد‌‌‌‌ گرفت و چنین پژوهشی به روشن شدن جنبه‌های مختلف ارتباط شاعر و جامعه نیز بیش از پیش کمک خواهد کرد.