تبیین نقش میانجی مدیریت راهبردی منابع انسانی در ارتباط بین خودرهبری و سرمایه انسانی گروه های علوم ورزشی دانشگاه های دولتی

در پژوهش حاضر رابطه خودرهبری و سرمایه انسانی گروه های علوم ورزشی دانشگاه های دولتی استان کرمان با میانجیگری مدیریت راهبردی منابع انسانی بررسی شد. این پژوهش از نوع توصیفی -همبستگی است که به شکل میدانی انجام شده است.  جامعه آماری این پژوهش کلیه را اعضاء هیات علمی و کارکنان گروه های  علوم ورزشی دانشگاه های دولتی استان کرمان تشکیل دادند (175=N) که از بین آنها 120 نفر به روش طبقه ای تخصیصی به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها پس از تایید روایی و پایایی از پرسشنامه های خود رهبری (ابیلی و مزاری ،1393) سرمایه های انسانی (نادری ،1390) و مدیریت راهبردی منابع انسانی تعدیل شده (هوانگ و چن ،2009) استفاده گردید.  داده ها به کمک روش حداقل مربعات جزیی و آزمون سوبل تحلیل شد. نتایج حاکی از آن است که رابطه خودرهبری و سرمایه انسانی گروه های علوم ورزشی دانشگاه های دولتی مثبت و معنی دار است و خودرهبری به واسطه مدیریت راهبردی منابع انسانی نتیجه مثبتی در افزایش سرمایه انسانی دارد. می توان اینگونه نتیجه گرفت که ارتقای رفتارهای مبتنی بر خودرهبری، نه تنها موجبات رشد سرمایه انسانی را فراهم می کند، بلکه توانمندسازی سرمایه انسانی را به واسطه مدیریت راهبردی منابع انسانی تسهیل می کند