اثربخشی آموزش غنی سازی کیفیت زندگی بر خودارزشمندی و سرمایه های روان شناختی زنان سرپرست خانوار

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش غنی‌سازی کیفیت زندگی بر خودارزشمندی و سرمایه‌های روان‌شناختی زنان سرپرست خانوار بود.

این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود و جامعه آماری پژوهش حاضر را 130 زن سرپرست خانوار (همسران فوت شده یا مطلقه) تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی (ره) شهرستان مرودشت در سال 1399-1398 تشکیل دادند که پس از غربالگری با پرسشنامه‌های خودارزشمندی (کروکر و همکاران، 2003) و سرمایه روان‌شناختی (لوتانز و اولیو، 2007) 30 زن سرپرست خانوار با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه جایدهی شدند (هر گروه 15 زن). گروه آزمایش مداخله آموزش غنی‌سازی کیفیت زندگی (محقق ساخته) را طی دو ماه در 16 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت نمودند. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج حاکی از تاثیر مداخله غنی‌سازی کیفیت زندگی بر نمره خودارزشمندی (71/14=F، 002/0 =P) و سرمایه‌های روان‌شناختی (90/20=F، 001/0 =P) و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود.

بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان چنین نتیجه گرفت که آموزش غنی‌سازی کیفیت زندگی با بهره‌گیری از تکنیک‌های مسولیت‌پذیری، مهارت خودآگاهی، صبر، پذیرش و ذهن‌آگاهیمی‌تواند به عنوان یک روش کارآمد جهت بهبود خودارزشمندی و سرمایه‌های روان‌شناختی زنان سرپرست خانوار مورد استفاده گیرد.