مدل یابی معادلات ساختاری اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی بر اساس پریشانی های روانشناختی با نقش میانجی سبک فرزندپروری ادراک شده در دختران نوجوان

هدف پژوهش حاضر ارایه مدل اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی مجازی بر اساس پریشانی‌های روانشناختی با نقش میانجی سبک فرزندپروری ادراک‌شده در دختران نوجوان بود.

 این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر بابل در سال تحصیلی 99-1398 بودند. حجم نمونه طبق فرمول کوکران 200 نفر برآورد که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی مجازی (Khajeahmadi et al, 2017)، مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (Lovibond & Lovibond, 1995) و مقیاس سبک فرزندپروری ادراک‌شده (Grolnick et al, 1997) بودند. داده‌ها با روش‌های ضرایب همبستگی پیرسون و مدل‌یابی معادلات ساختاری در نرم‌افزارهای SPSS-23 و AMOS-24 تحلیل شدند.

یافته‌ها نشان داد که مدل اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی مجازی بر اساس پریشانی‌های روانشناختی با نقش میانجی سبک فرزندپروری ادراک‌شده در دختران نوجوان دارای برازش مناسبی بود. یافته‌های دیگر نشان داد که پریشانی‌های روانشناختی بر سبک فرزندپروری ادراک‌شده اثر مستقیم و منفی و بر اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی مجازی اثر مستقیم و مثبت و سبک فرزندپروری ادراک‌شده بر اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی مجازی اثر مستقیم و منفی داشت. همچنین، دیگر یافته‌ها نشان داد که پریشانی‌های روانشناختی با نقش میانجی سبک فرزندپروری ادراک‌شده بر اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی مجازی اثر غیرمستقیم و مثبت داشت (05/0>P).

 نتایج نشان‌دهنده نقش میانجی سبک فرزندپروری ادراک‌شده در مدل اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی مجازی بر اساس پریشانی‌های روانشناختی در دختران نوجوان بود. بنابراین، جهت کاهش اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی مجازی برنامه‌ریزی جهت کاهش پریشانی‌های روانشناختی و بهبود سبک فرزندپروری ادراک‌شده ضروری است.