رنسانس خیابانی خوانشی بر تولید فضای اجتماعی، با تاکید بر تریالتیک لوفور جغرافیای مورد واکاوی «سبزه میدان زنجان»

با ورود اندیشه های مدرنیته و نوگرایی، کالبد شهری شاهدی بر تجربه تلخ مدرنیزاسیون نافرجام شد. این بی سرانجامی بخصوص در شهرهای جهان سوم نمود بیشتری یافته و منجر به افول کیفیت زیست انسانی در ابعاد گوناگون اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیبایی شناختی گردید. پژوهش پیش رو تاثیرات روند رو به تزاید گونه های متنوعی از نو پردازی های شهری را در بعد اجتماعی به چالش می کشد همان طور که برجسته ترین گونه ی حیات انسانی در پرداختن به امور انسانی «شهر» است؛ بنابراین شهریت شهر ممکن است به واسطه ی هنجارها یا ناهنجاری های انسانی تکریم یا شکسته شود. فضاهای شهری متاثر از ناهنجاری های انسان ساز غالبا گرفتار روح نا مدنی در کالبد مدنیت هستند. ازاین رو رنسانس در فضاهای شهری بخصوص خیابان که مهم ترین عرصه ی برخوردهای شهروندی است، در تلاش است تا ناهنجاری های ناشی از مدرنیسم ناتمام مسلط بر فضاهای همگانی را با تولید فضاهای مدنی انسان مبنا برطرف سازد. درواقع رنسانس خیابانی پاسخی بر چگونگی کشف، تقویت و آشکارسازی روابط اجتماعی دریکی از مهم ترین قرارگاه های رفتاری شهر است که به عنوان ابزاری استراتژیک قادر به تولید و بازتولید فضاهای اجتماعی در شهر است. با عنایت بر اینکه سبزه میدان هم به عنوان یکی از اصلی ترین قرارگاه های شهر زنجان تحت تاثیر مدرنیزاسیون نا اندیشیده قرارگرفته است، تجدید حیات و تولید فضاهای انسانی علاوه بر فضاهای تجاری اجتناب ناپذیر می نماید. این مطالعه با تکیه بر اندیشه ی تولید فضای لوفور تحلیلی کیفی در راستای تصدیق تاثیرگذاری شاخص های اجتماعی بر محدوده بخش مرکزی شهر (سبزه میدان) است که با ارایه مدلی کیفی با کمک نرم افزار Maxqda درنهایت وجود پتانسیل های بالقوه اجتماعی در محدوده را تایید می کند.