اعیان ثابته و جایگاه آن در علم پیشین الهی از دیدگاه ابن عربی و ملاصدرا

«اعیان ثابته» یکی از مهمترین ارکان هستی‌شناسی ابن‌عربی است و پذیرش آن تاثیر بسزایی در نوع نگاه به مسئله علم خداوند دارد. «علم خداوند قبل از خلقت موجودات»، چالش مهمی است که دستگاه های معرفتی کلامی، فلسفی و عرفانی هرکدام بنوبه خود تلاش کرده‌اند که آن را تشریح و تبیین نمایند. معتزله و ابن‌عربی با قبول ثابتات ازلیه، سعی کرده‌اند این نزاع را پاسخ دهند. دیدگاه ابن‌عربی مخالفانی میان فلاسفه دارد و یکی از آنها ملاصدراست که در آثارش به ساختار اعیان ثابته بسیار تاخته است. اما با بررسی بیشتر و نگاه تطبیقی به این پاسخ میرسیم که ملاصدرا با طرح نگاهی نو به مسئله اعیان ثابته و بیان تقریری جدید از نگاه ابن‌عربی، تلاش میکند مواردی را که با دستگاه فلسفیش در تعارض است، حل کند. این تحقیق با اشاره به نکات مطرح شده، اثبات میکند که ملاصدرا دیدگاه ابن‌عربی در مورد اعیان ثابته را پذیرفته و میان نگاه ابن‌عربی و قول به ثبوت معدومات ‌که دیدگاه معتزله است‌‌ تفاوت قایل است و نگاه اول را مطابق با کشفیات و مشاهدات خویش میداند.