اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک و هنر-بازی درمانی شناختی-رفتاری بر سرمایه عاطفی مادران دارای کودک تک والد

مادران دارای کودک تک والد به دلیل تنها بودن در ایفای نقش های والدینی، نیازمند یاری و مساعدت فراوانی هستند. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک و هنر-بازی درمانی شناختی-رفتاری بر سرمایه عاطفی و مولفه های آن در مادران تک والد اجرا شد.

روش پژوهش نیمه آزمایشی با سه گروه و در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش شامل مادران تک والد و کودکان 6 تا 12 سال آن ها بود. از جامعه آماری مورد اشاره 54 نفر از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 18 نفر) گمارده شدند. از پرسشنامه سرمایه عاطفی گل پرور برای سنجش متغیر وابسته استفاده شد. دو گروه بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک و هنر-بازی درمانی شناختی-رفتاری طی 10 جلسه  (90 تا 120 دقیقه هر جلسه) تحت درمان قرار گرفتند. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس تک و چند متغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد.

نتایج نشان داد که در سرمایه عاطفی کلی بین بازی-هنر درمانی شناختی-رفتاری با بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک  (05/0>p) و گروه کنترل (01/0>p) و بین بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (01/0>p). در عاطفه مثبت بین گروه هنر-بازی درمانی شناختی-رفتاری و گروه بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت (01/0>p). همچنین در احساس انرژی بین گروه هنر-بازی درمانی شناختی-رفتاری با گروه کنترل و در شادمانی بین گروه هنر-بازی درمانی شناختی-رفتاری با گروه بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک  و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت (01/0>p).

با توجه به تاثیر هنر-بازی درمانی شناختی-رفتاری و بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک بر افزایش مولفه های سرمایه عاطفی، استفاده از این درمان ها در مراکز درمانی برای مادران تک والد وکودکان آن ها می تواند مد نظر قرار گیرد.