اسطوره کاوی "عاشقانه خسرو و شیرین" در متون ادبی-هنری ایران (با تاکید بر دوره معاصر)

روایت های اسطوره ای و اسطوره نام ها در طول زمان متاثر از حوضچه های معنایی است که در آن تکوین می یابند. ازاین رو، یک متن در دوره های گوناگون دارای دلالت پردازی های متفاوتی می شود. متن های ادبی-هنری در بستر شکل گیری شان بهتر شناخته شده و مناسب تر رمزگشایی می شوند؛ این امر شناخت کامل تری از الگوواره حاکم بر فرهنگ هر دوره را در پی دارد. عاشقانه خسرو و شیرین، در دوره های مختلف ایران تا دوره معاصر همواره مورد توجه قرار گرفته؛ نگارگران، شاعران و نویسندگان زیادی به آن پرداخته اند و یکی از پرکاربردترین اسطوره های متون ادبی-هنری به شمار می آید. پژوهش حاضر با هدف شناسایی تاثیر عوامل معاصر؛ زمان، فرهنگ جامعه و نوع نگرش خالق بر ارایه روایت به مطالعه بینامتنی و اسطوره کاوی این روایت در متون متفاوت دوره معاصر می پردازد. این پژوهش به شیوه توصیفی-تحلیلی به جست وجوی عوامل تاثیرگذار بر آثار معاصر و نحوه استفاده هنرمند از آن ها برای پاسخ به این پرسش می پردازد: «بستر زمان، فرهنگ معاصر جامعه و نوع نگرش آفریننده چه تاثیراتی بر نحوه ارایه روایت و استفاده از خرده روایت ها ایجاد کرده است؟» نتایج نشان می دهد تحولات، وقایع، ارتباطات و تغییر جامعه به طورمستقیم بر نحوه تفکر آفریننده تاثیر گذاشته و خرده روایت های جدیدی را در ارایه عاشقانه خسرو و شیرین در آثار معاصر ایران باعث شده است.